banana phone..

Það er með ólíkindum hvað það getur stundum farið í taugarnar á fólki þegar gemsar hringja við hinar ýmsu aðstæður. Sjálfur get ég ekki hamið mig af kæti þegar þessi litlu draumatæki taka gleði sína í þögninni og springa út í söng.
Ég var staddur á leiksýningu í gær þar sem slík ánægjustund átti sér stað. Í því sem leikendur á sviðinu brustu í grát af sorg, var kominn tími hjá einhverjum góðkunnum Nokiavini, Sony eða Motorola til þess að hrista upp í gleði gesta á ný með því að syngja og tralla fyrir þá með miklum gleðitónum.

Hversu sællegt og fínt það hlýtur að vera að lifa taumlausri tilveru eins og síminn sem kærir sig ekki um stund nér stað, hvort sem er í bíó, kennslustund í HÍ eða leikhúsi á Hverfisgötunni, ljóðalestur í samtökunum 78 eða Alþingisfundi. Dingdingdingaring!! Ég lifi í stanslausri öfund á þessum gleðiapparötum sem færa gleðina okkur til eyrna óháð stund né stað og fagna því þegar þau taka til tónanna í hvaða sal sem ég er staddur. Bananafónninn

Knúsum gemsana!